آ نگاه که غرور کسی را له می کنی...
آنگاه که کاخ آرزو های کسی را ویران می کنی...
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی...
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری...
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش رانشنوی...
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری...
می خواهم بدانم...
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای خوشبختی خودت دعا کنی؟
